GÖLGE VE KARANLIK
duvarlar arasındayım, gözlerden ırak tuttum durgunluğumu
sessiz adımlardayız, nefes sesim ve ben
perdeleri kenara çektim, kapıları araladım
belki bir ışık vururdu
karanlık odamı kavuştururdu aydınlığa
koyu renklerin hükmünde
suskunluk resmetmişti kendini
ihtimaller arasında dans ediyordu düşünceler
belki asıl olan gölgeydi
gölge veriyordu hislerin özünü
siyahların içinde ama bağnaz arzulardan uzak
bir durak olabilirdi, gölge ve karanlık
dış seslerden kopuk öze dönüş hikayesi gibi
şakşakçılardan fanatiklikten kurtulmuşçasına
tekrardan dönüşüm de bir gerçekti
mum ışığında ya da sokak lambasında
dönüşmek kaçınılmaz olacaktı bir canavara.