HAYATSIZ MÜEZZİNİN İNTİHAR MEKTUBU - FATİME EFE

Hayatsız Müezzinin İntihar Mektubu

Yağmayan karın soğuğu yakmış bizi
Donuk göz pınarlarını kibrit ateşiyle ıslatamazsın
Zamanın da ötesinde yalnız bir can atığısın
Yalnız kadınların saçı hiç çoğalmazmış mesela
Çoğu zaman değillermiş de
Yalnız yahut güzel

Ahmet Erhan’ın inanmaların çağını geçtiği yaşlardayım
İçimdeki çocuğu su kuyusuna asalı 10 - 15 yıl oluyor
Ermiş sözler söylerim yaşamak hakkında
Henüz yaşamamışken
Maruldan şatosunda vurulan yezidi yani

İsmini bilmediğim şarkılar dinlerim 
Başına lö getirip yuvarlayarak fransızlaştırırım acılarımı
Aldatılmaktan hiç korkmadım mesela
Tüm dualarım kabul oldu hep’leyin
Hiç dua etmedim henüz
Çokça yara taşıdım bedenimde
Mide bulantısı doğurttum pervazlara
Hayatım bir şükrettirme propagandasıydı
Ağırlaştırılmış müebbetle tanrıya yardım ve yataklıktan yargılandım. 

Uzak mevsimlerdeyim, kayboldum’ demiştim kışın
Aldanma
Bu pisliğin hücresinde replikasyonlara uğruyorum
Turunç şöhretler yanıyor ispirtoda şimdi
Ölüm orucunda 10 kilo daha aldım
Süt yanıklı ceketini kuru temizlemeden aldım dün’leyin

Cingen bir kavalcı tanıyordum eskiden
Kaval çalmayı bilmezdi
Bence veda hutbesini Halil Cibran yazmalıydı
Ardından mail atmalıydı
Çocuk simidi ile okyanusta yüzen 90 kiloluk zenci yani. 

Alüminyum şişlerle kurdele ördüm sırtıma, 
Önlüğümü ters giydim diye kızdı öğretmenim. 

Ben Boğaçhan olsam
İsimsiz ölmek isterdim 
Can bedenden çıkmadan değer bir kalorifer bitkisine yaşamak isterse diye korkardım
Yazdığım otobiyografileri, varoluşçulara tütün karşılığı sattım
Mor lahana turşusunu mayoneze sarıp yedim geceleri. 

Tek şeritli, yeni asfaltsız bir yolda katledilmek istedim
Yoldan kimse geçmedi. 

Hiçbir kilise vaftiz etmedi ruhumu
Tanrıçamı eskiz defterine çizdim gece üçte
5 geçe kendi dinimden aforoz edildim. 

Fatime Efe