Yetmemeye Yeltenme
Kapat gözlerini, bir deniz hayal et.
Yağmurların tükürdüğü suya, alışık.
Bir maziye dert, keder.
Sedef renkli taşlarla dolu bir kumsal,
Ezilmeye alışık ayaklar altında.
Dik dik kayalar, Ulaşılması zorlu!
Çamurdan yapılan kirli kaleler
Kumlar,denizlerin altında kumlar.
Hep var bir ezen, ezilen.
Bir yağmurdur, hakaret doğaya.
Çöle hakaret, bir fırtına.
Ormana düşman alevler, kıvılcımlar.
Karada yürüyen gemiler kadar susuz .
Çakıl fırlatan tekerleklerim erimiş.
Delinmiş altı, ayakkabılarımın yama tutmaz; dikiş bağlamaz sevgiye hasret bakışlar dolu dolu, ağlamaz.
Bir yaz akşamı, istenmeyen; küçük böcekler misali tatsız.
Özgürce koşan, atlar semersiz.
Oturdu, sert bir zemine yaktı cigarasını.
Dumanlı kafa, kızarık gözler.
Baktı, doğunun dağlarına doğru.
Ben buraya mı aitim? yoksa burası mı bana ait?
Kesti sakalını, bir dağ başında.
Çıktı sakalları, farklı bir ovada.
Bir silah buldum hêlada, tek kurşun.
Dağıttı beynimi, tüm fikirleri attım.
Ayağı kalktım sendeledim tekrar yattım.
Rüyalar gördüm, kimin de kral; kiminde köleydim.
Hiçbir rüyamda ise değildim, mutlu.
Ne kral olmak tatmin etmişti beni, ne de köle olmak yetmişti, bi o kadar özgür, bi o kadar mahkumum.
Zincirlerim var beni tutan, paslanması için üzerine kan kusarım kan!
Prangalarım ağırdır, kanatır bileklerimi
Mahkum, Mahkum! Yaşamak, cezamdır.
Yaşamak ve ölememek bu rüyada.
Kağıttan uçakların üzerindeyim
O kadar hafif ki aciz bedenim.
Yaşadığımı, nefes aldığımı bir ben bilirim.
Yağmurların tükürdüğü suya, alışık.
Bir maziye dert, keder.
Sedef renkli taşlarla dolu bir kumsal,
Ezilmeye alışık ayaklar altında.
Dik dik kayalar, Ulaşılması zorlu!
Çamurdan yapılan kirli kaleler
Kumlar,denizlerin altında kumlar.
Hep var bir ezen, ezilen.
Bir yağmurdur, hakaret doğaya.
Çöle hakaret, bir fırtına.
Ormana düşman alevler, kıvılcımlar.
Karada yürüyen gemiler kadar susuz .
Çakıl fırlatan tekerleklerim erimiş.
Delinmiş altı, ayakkabılarımın yama tutmaz; dikiş bağlamaz sevgiye hasret bakışlar dolu dolu, ağlamaz.
Bir yaz akşamı, istenmeyen; küçük böcekler misali tatsız.
Özgürce koşan, atlar semersiz.
Oturdu, sert bir zemine yaktı cigarasını.
Dumanlı kafa, kızarık gözler.
Baktı, doğunun dağlarına doğru.
Ben buraya mı aitim? yoksa burası mı bana ait?
Kesti sakalını, bir dağ başında.
Çıktı sakalları, farklı bir ovada.
Bir silah buldum hêlada, tek kurşun.
Dağıttı beynimi, tüm fikirleri attım.
Ayağı kalktım sendeledim tekrar yattım.
Rüyalar gördüm, kimin de kral; kiminde köleydim.
Hiçbir rüyamda ise değildim, mutlu.
Ne kral olmak tatmin etmişti beni, ne de köle olmak yetmişti, bi o kadar özgür, bi o kadar mahkumum.
Zincirlerim var beni tutan, paslanması için üzerine kan kusarım kan!
Prangalarım ağırdır, kanatır bileklerimi
Mahkum, Mahkum! Yaşamak, cezamdır.
Yaşamak ve ölememek bu rüyada.
Kağıttan uçakların üzerindeyim
O kadar hafif ki aciz bedenim.
Yaşadığımı, nefes aldığımı bir ben bilirim.
Yunus Yüksel