FARELER VE FAHİŞELER - ŞİYAR ÖZDEMİR

FARELER VE FAHİŞELER - ŞİYAR ÖZDEMİR


Fareler ve Fahişeler

Sokak lambaları, turuncumsu gece
Tepemde bir uçak
Dörtkolda fareler ve fahişeler
Sol cenahda memleket, sağımda sevdanın külleri
Bir mavi bir kırmızı polis arabaları
Kafamda nöron ilticaları
Bazı bazı derim bu halka her şey mübah
Bazı bazı yükselir devrim ışıkları
Arzu hal eden Firavun evlatları
Ve bir fare
Ve koşuşturan fahişeler.

Eğer koşuşturmasa fahişeler
Kulak kemirmese fareler
Dönmez şu feleğin çarkı
Antikacıdaki plak dahi cızırdar
Bir terzi kendi söküğünü bile dikmez
Nice erdemli fahişe tanırım
Bir fare etmez.

Doruklarımda yatarken koca bir toplumsallık
Köklü bir yalnızlık akar gözlerimden
Ne fareler ne fahişeler
Bir ben derim bir ben
Yine yine eksik kalırım şu geceden.
Ciğerlerimde dolanır ölü bir duman.
Ve ıskalarım ritimlerini şarkıların
Heyecanını yitirmiş sırıtışlarım
Kuru bir veda
Ve içimde gömülü bir hançer

Balkonumda sarhoşun biri
Demirlerde ritim tutar
Ayakları çapraz adım
Keskin keskin hantallar
Dilinde bir ekşilik bir eksiklik
Ellerinden düşen bir erik
Erik, erik...
Yüreği delik deşik.

Rüzgar ırzına geçer ağaçların
Ağaçlar kükrer 
Aslanlar imrenir
Kirli kan akar kainatın can damarlarından
Dangalaklar bir Tanrı daha diler Tanrılarından.
Dolu dolu fahişeler iner yüce dağlardan
Ceplerine sırtlan doldurup
Bağırırlar her bir ağızdan.

Bütün pencerelerde aynı yansımalar
Çilekeş bir ananın asırlık hasreti
Ebedi bir fakirin cilalı kundurası
Bulutlu demokrasilerin önderleri
Düşünceli başımın ömürlük sancısı.
Sigaram.
Bir yanda fareler 
Bir de fahişeler
Ve Tanrı.
Ve kayıtsız millet.

Şiyar Özdemir

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski