Sonbaharın Ardından
Ağırdı gece çok ağırdı
Sokak kedileri bile uykudaydı
Gece kuşları kenti çoktan terk etmiş
Bize kuru ağaçlar kalmıştı
Kimsesizler mezarlığında bir deli kendini asmıştı
Gece kuşları sendin bir nevi
Ve kenti değil beni terk etmiştin
O ağaçlardaki yapraklar
Plansız vedamızın hüznüydü
Ve hepsi dökülmüştü
Belki de kendini asan deli bendim
Ama ne kimsesizdim ne de deliydim
Sonbaharın ardından kış bulmuştu bizi
Ama bu kez gökyüzü ağlamıyordu bize
Belki küstürmüştük onu
Belki de kızgındı bize…
Kağan Susam