EĞİTİM TEORİSİ VE BİLİNÇ
Öğrenme yaşamsal faktörlerin bütünüdür. İstenilen uyarana istenilen yani uyumlu uyarının verilmesi sürecini öğrenme işleminin başarılı oluşu olarak tanımladık. Yazımızda insanı sadece öğrendikleri üzerine hareket eden, öğrendiklerinde kendine din bellemiş biri olarak varsaydık. Nitekim insan kendi içinde din dediği şeyi gerçekleştirecektir ve bu da olsa olsa öğrendikleriyle nihayetinde mümkün olacaktır. Bu bakıma aslında namaz dışarıdan gelen bir tepki değil, içeriden türeyen bir yansımadır. Yani günlük hayatta yemek yemek ve yürümek gibi basit davranışların yani ibadetlerin anlamlaştırılmasıyla namazı hayatımızın anlamıyla bağdaştırırız.
Bu teori oldukça fazla olarak "sanki dinsel" bağlamdadır.
Edinebilme ve gerçekleştirme yetisi olarak öğrenmeyi bütün hayatın her aşamasına uygulama düşüncesini uydurdum, kurguladım.
Her şeyin kaskatı bir kader anlayışı olarak algıya bağlı olduğunu kabul et. Bilincin değişkenliğine göre doğrusal olarak şunu varsayacaksın: dün bilincin daha az etkindi -şimdiye göre. Yarın bilincim hem daha etkin olmaya giderken zamanla dünkü olacak, şimdiye göre.
Bilinçsiz şeyleri bilinçli bir şekilde anlamlandırmak -belki anlamlandırmak olmasa da yargılamak- anlamsızdır varsayımını kabul ederek geçmişin daha bilinçsiz, şimdiden daha bilinçli olduğunu kabul ettik. Bu yüzden geçmişi anlamlandırmaya çalışmak, ortaya çıkmış olan var olan bilinç kaybından dolayı anlamsızdır.
Ancak gelecek ve geçmiş aynı şey olmamalı, aynı şey olsaydı farklı olduğunu hissetmezdik. Fakat gelecek geçtikçe, zamanla tıpkı geçmiş gibi olarak geçmişle aynılaşıyor. Ancak aynılaşmayacak, bitmeyecek ve durmayacak; bu varsayım üzerinden bunun süreçteki tamamlanmamışlıkla alakalı olduğunu düşünebiliriz.
Yazdıklarımda emir kipi kullanma sebebim herhangi bir otoriter dayatma, kendini özgüveni kullanarak ön plana çıkarmak vb. -ve bunlara benzer amaçlara hizmet eden- şeylerle alakalı değil, anlamı verimli ve etkili -böylece gereksiz dene şeylerden arınmış- bir şekilde vermekle alakalıdır.