UMARSIZ SERZENİŞ
Hatıralar
biriktiriyorum içimde
Öyle derin,
öyle dertlice
Hüzün
doluyor içime
Havadan
mıdır bilinmez
Öyle
acımasız, öyle sinsice
Umut artık
çok uzak gözlerime
Bak, hüsran
baharı geliyor yine
Sen yine
yoksun ve yine
Bekliyorum
hâlâ penceremin ücra köşesinde
Bir eylüldü
başlayan içimde
Bir sen
estin getirdin ekimi sessizce
Bundandır bu
sessiz, çaresiz bekleyişlerim
Bundandır
ümidimi yitirişlerim…
Şayet
geleceksen
Bir mevsim
gibi gel bana
Senden sonra
ne hazan kalsın
Ne de
kanayan yara…
Hayriye Çetinkaya