YALNIZCA, SEN VE BEN - ŞİYAR ÖZDEMİR

YALNIZCA, SEN VE BEN - ŞİYAR ÖZDEMİR


Yalnızca, Sen ve Ben

Mesela kutuda olsak,karanlığın hüküm sürdüğü

Ya da dört duvar arasında kalsak

Işıklar yok , aydınlık yok

Ama bundan kastım yapay olan ışıklar

Senin ışığına engel olamaz hiçbir karanlık

Hiçbir duvar örtemez bu aydınlığı

Ki hiçbir yapay ışık da yaratamaz bu güzelliği


Duvarlar hoyrat

Dış dünyaya açılan tek bir pencere yok

Herhangi bir köşede ufak bir delik bile yok

Dışla bağımız kopuk

Sadece sen ve ben varız

Her tarafımız çevrili diye hiçbir şey görmezmişiz

Yalan...

Sana baktıkça,

O duvarlar birer birer yıkılıyor

Sana baktıkça,

Güneş yükseliyor tepeden usulca

Ve gözlerin alaşağı ediyor karanlığı


O lanet yerdeyiz diye hiçbir şey duymazmışız

Yalan...

Sana kulak verdikçe,

Bütün kültürleri duyuyorum

Seni dinledikçe,

En güzel melodiler dalgalanıyor kulağımda

Ve elini tuttuğum o vakit

Sanki başkaldırıyoruz dünyaya

Haykırıyoruz

Yargılar asılsız kalıyor adeta

Sana dokundukça,

Yeryüzü ısınıyor kalbimle beraber

Umut yeşeriyor toprağın her zerresinde

Ve arınıyor bedenim 

Ve arınıyor yeryüzü

Yalnızca gülümseme beliriyor her tarafta

Biz de geriye son bir dans bırakıyoruz.   

Şiyar Özdemir

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski