UFKUN ÖTESİNDE - ABDULLAH GÜVEN

UFKUN ÖTESİNDE - ABDULLAH GÜVEN




Ufkun Ötesinde

Hele bi göz göze gelelim
El ele verelim, bakışalım
Atarken nabzım hızlıca
Kısa devre yapsın kalbim
Dursun dinmez özlemim
Kara alevlerle özleşmiş
Kakao tadındaydı saçları
Ölmeden önce son kez
Son kez koklamalı
Parlardı gözleri
Nötron yıldızı gibi
Çekerdi içine gözbebeği
Karadelik timsali
Niagara şelalesi gibi
Akardı saf duygular
Hiç nifak sezmezdi
Yemyeşil radarlar
Gökteki parlak noktalar
Yalnız bizi duyarlar
Bir sinestet timsali
Aşık olduk bakışlarla
Yıldızlı gök yorgandı bize
Ağaçlar yastık
Söyle, neden?
Neden öyle kalmadık?

Acıyan kalbim mi
Yoksa ellerim mi
Bir tutam sevgi olsun
Dağıtırım her yeri
Yürekten çıkıp gelen bir efkarın esiri
Soğuk havada üşüyen yalnız kalplerin tek şahidiyim ben
Gözlerinde kaybolur benliğime esir olurum
Islak yaşın aksın Ben kahrolurum
Birlikte olduğumuz zamanı durdururdum ah olmasaydı izafiyet
Yargılıyor beni insafsız bir heyet
Aşılmaz ufkun ötesinde bulurum aşkı
Ya da hüzünlü Ay'ınn hamlet'inde
Bir efkar intikal eder yıkarım aşılmaz duvarları
Şehvet ağacının dallarında otururum
Aşkım sel olur kuruturum
Sefil bir figan eder kızıl tomurcuklar
Olay ufkundan kaçar gökteki yıldızlar
Ben yine de seni unuturum

Abdullah Güven

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski